Xa tivemos a reunión para falar da novela de Marilar Aleixandre, parece que foi unha boa elección, hubo unanimidade en que gozaramos da lectura, aprendemos sobre Concepción Arenal e de Juana de Vega da que a maioría sabiamos moi pouco e da historia de España e da Coruña nesa época. En canto ao final houbo algún desacordo, sobre se fora feliz ou non. Aquí o deixo e animo a lelo e deixar opinións.
Concluímos que os premios foron ben merecidos.
PREMIO BLANCO AMOR 2020
PREMIO NACIONAL DE NARRATIVA 2022
Reseña da editorial Galaxia
A través das páxinas de As malas mulleres, asistimos a unha dura
e apaixonante viaxe polo tramo final do século XIX, nunha historia
a varias voces, a de Sisca, de 15 anos, presa por non seren as
mulleres donas do seu corpo; as de mulleres como Concepción
Arenal, visitadora de prisións; e Juana de Vega, cruciais para
entendermos a nosa historia e as do “mudo coro das malas
mulleres”, que entoa prantos sobre encontros cos predadores
sexuais.
A novela está escrita contra a desmemoria, para recuperar a
memoria das excluídas, reclusas no cárcere da Galera, da Coruña,
en 1863. Unha atención ás excluídas onde Arenal e Juana de Vega,
traballando a prol da dignificación das persoas, foron pioneiras.
Asemade é un canto ao papel dos libros e a lectura en mellorar
a vida das persoas, en dar esperanza ás desesperadas.
Como é habitual na obra de Marilar Aleixandre, a novela vai e
nmarcada nun ton poético e, sobre todo, nunha trama ben
armada e chea de rexistros literariamente moi potentes.
Unha breve biografía da autora:
María Pilar Jiménez Aleixandre (Madrid, 1 de maio de 1947) De avoas
e avós andaluces, valencianos e madrileños, naceu en Madrid en 1947.
Di sentir saudade dos sitios nos que viviu por mor dos destinos laborais
do pai: Ceuta, Doña Mencía(Córdoba) e Madrid. Estudou a carreira de
Bioloxía na Universidade Complutense. Alí comezou a traballar no
departamento de Entomoloxía, pero os atrancos cos que tropezou por
ser muller animárona a opositar ao ensino secundario, e así chegou
a Galicia, en setembro de 1973, como catedrática no Instituto do Calvario,
en Vigo. Implicouse na resistencia clandestina contra a ditadura:
presidiu a asociación de veciños do Calvario, participou na primeira
asociación feminista galega e despois na Asociación Galega da
Muller (AGM) Axiña adoptou o galego como a súa lingua literaria e
se converteu nunha das escritoras galegas actuais con obra máis
consolidada e recoñecida. É profesora da Universidade de Santiago
de Compostela onde ensina Didáctica das Ciencias Experimentais
e Educación Ambiental, dende 1988.
e avós andaluces, valencianos e madrileños, naceu en Madrid en 1947.
Di sentir saudade dos sitios nos que viviu por mor dos destinos laborais
do pai: Ceuta, Doña Mencía(Córdoba) e Madrid. Estudou a carreira de
Bioloxía na Universidade Complutense. Alí comezou a traballar no
departamento de Entomoloxía, pero os atrancos cos que tropezou por
ser muller animárona a opositar ao ensino secundario, e así chegou
a Galicia, en setembro de 1973, como catedrática no Instituto do Calvario,
en Vigo. Implicouse na resistencia clandestina contra a ditadura:
presidiu a asociación de veciños do Calvario, participou na primeira
asociación feminista galega e despois na Asociación Galega da
Muller (AGM) Axiña adoptou o galego como a súa lingua literaria e
se converteu nunha das escritoras galegas actuais con obra máis
consolidada e recoñecida. É profesora da Universidade de Santiago
de Compostela onde ensina Didáctica das Ciencias Experimentais
e Educación Ambiental, dende 1988.
Enace a entrevista escrita de Europapress
Enlace a entrevista en Youtube
Vídeo de entrevista á autora sobre As malas mulleres