Esta percepción fixo que eu fose indulxente coa súa concepción das mulleres e na xuntanza tivemos diferencias de opinións que foron moi interesantes.
Unha nota sobre o argumento: Martín Santomé, viúvo con tres fillos, nas vésperas da súa xubilación comeza a rexistrar nun diario a súa vida gris e sen relevo. A vida cotiá da rutina na oficina e a dun fogar desunido e crispado veranse alteradas cando irrompe na súa rutina a moza Laura Avellaneda, a súa nova empregada.
Biografía de Mario Benedetti:
Mario Benedetti (Paso dos Touros, 14 de setembro de 1920-Montevideo, 17 de maio de 2009). Poeta, novelista, dramaturgo, contista e crítico uruguaio pertencente á Xeración do 45. A literatura cidadá é o medio que ten Benedetti para comunicarse cos seus lectores.
Desde temperá idade tivo que exercer distintos oficios, e non foi ata 1948 cando empeza a entrar en contacto co mundo literario ao publicar o volume de ensaios Peripecia e Novelas e ao fundar e tomar a dirección da revista Marginalia, que serviría de inspiración para a súa xeración.
A súa formación como xornalista comezou no semanario Marcha, chegando a dirixir a sección literaria. Como xornalista traballa tamén no Diario e A Mañá, centrándose sobre todo en crítica cinematográfica e teatral.
O seu primeiro libro de poemas, A véspera indeleble, publícase en 1945. Un ano despois, casa con Luz López Alegre, duradeira relación que serviría de inspiración para o poema Vodas de Perlas, recollido na casa e o ladrillo (1977). En 1949, publica o seu primeiro libro de contos, Esta mañá, co que obtén o Premio do Ministerio de Instrución Pública. A súa primeira novela, Quen de nós, aparece en 1953.
Con Poemas da oficina (1956), Benedetti impacta no desenvolvemento da poesía uruguaia e con A tregua (1960), adquire transcendencia internacional. Abarca gran variedade de xéneros como a novela Grazas polo lume (1965), o ensaio Revolución posible (1974), os contos Con e sen nostalxias (1977) e a poesía Vento do exilio (1981).
Dirixe entre 1971 e 1973 o Departamento de Literatura Hispanoamericana de Montevideo. Tras esta etapa, abandona o país por razóns políticas e non volvería ata pasados doce anos. Este tempo reside en distintos países ata establecerse en Montevideo e Madrid.
Para salvagardar a súa extensa obra, traducida a máis de 25 linguas, no seu testamento deixa creada a Fundación Mario Benedetti coa cal pretende preservar a súa obra, apoiar a literatura e ser un medio de loita polos dereitos humanos.
As súas poesías tamén chegaron ao mundo da música a través das súas propias gravacións lendo os seus poemas. Ademais, escribiu cancións e numerosos músicos como Joan Manuel Serrat, Daniel Viglietti ou Nacha Guevara encargáronse de musicalizar a súa obra.
Á marxe dos numerosos premios cos que foi galardoado, tamén participou como xurado de cinema nos festivais internacionais da Habana, San Sebastián e Valladolid, e de literatura en Uruguai, Arxentina, Cuba, México, #Ecuador, Panamá e España.
En 1974 estreouse unha película basada na novela, con Héctor Alterio que foi nominada ao Óscar á mellor película de fala non inglesa. Aquí tedes o tráiler:
Ningún comentario:
Publicar un comentario